Zowel je lichaam als je geest. Als je moe bent vraagt jouw lichaam en geest op een vriendelijke manier om rust.
Luister je niet dan kunnen jouw lichaam en geest gaan schreeuwen om aandacht en dan ben je verder verwijdert van jouw “thuis”. Want hoe moeilijk vinden we het vaak om zomaar vrij te nemen of aan te geven; ik blijf thuis ik ben moe mijn lichaam heeft rust nodig. En wat voor voorbeeld geef je als je maar door en door gaat? Is dat dan wat je ook van mij en andere verwacht? Is dit wat je uit wil dragen naar kinderen? Ga maar door en door en luister vooral niet naar je lichaam.
Als je moe bent moet je rusten.
Maar ja hoe doe je dat dan als de kinderen jouw aandacht nodig hebben? Halen en brengen naar school, sport, muziekles, verjaardagsfeestjes…of ben je een moeder met een baby en geef je borstvoeding? Voel je jezelf moe en leeg en toch heb je de zorg voor je baby te dragen. Ook dan kun je rusten. Kijk maar eens of je jezelf in een overlevingsstand hebt gezet waarin jouw denkgeest maar door en door raast. Mag de wereld (en deze wereld ben jijzelf) zien dat je moe bent? Of ga je gewoon door met je haar mooi in de coupe, hippe kleren aan je gezicht in een vriendelijke plooi en braaf naar de sportschool om een mooi figuur te behouden? Blijf je vasthouden aan de door jouw opgelegde structuren en verwachtingen van jezelf?
Als je moe bent moet je rusten.
Laat de ja maars en de “dit doe ik ook nog even” voor wat ze zijn. Van alles “moeten” in je denkgeest, luister er niet naar.
Als je moe bent moet je rusten.
En ja ik weet het; het woordje moet, je moet niks. Vanuit rust en stilte kun je zoveel meer Zijn.
Als je moe bent moet je rusten… moet…moet…moet…
En nee niets moet! Het woord moet is meestal het woord dat resoneert als jij een persoon bent die niet rust omdat je denkt veel te moeten.
Als je moe bent word je vriendelijk uitgenodigd om te rusten. Rusten is een weldaad voor jouw prachtig mooie lichaam en denkgeest. Als je moe bent ga dan rusten je bent nu wel druk genoeg geweest.